ماه رمضان که میاد اولین خاطره ی که در ذهنم جان می گیرد خاطرات کودکی است. سحرها با التماس بیدارم می کردند و نماز صبح را در خنکای زمستان در مسجد می خواندم چقدر زیبا بود آن سحرها،سحر  وقتی از مسجد بر می گشتم  سعی می کردم پشت سر امام جماعت حرکت کنم و تصویر یک عالم خوب را در ذهنم مجسم کنم.

چه خوب بود

چه خوب بود! وقتی بر می گشتم کوچه پر از عطر دعا بود و من بر بال ملائک تا به خانه سواری می کردم

چه خوب بود آن روزهایی که خدا را در دل داشتم و خدا در اغوشم بود

چه خوب بود عطر خدا و رمضان

اما

دلم برای معصومیتهای کودکی تنگ شده چقدر دور شدم از ان عطر و از آن بهشت، بهشتی که درخت ها با من صحبت می کردند چقدر دلم تنگ شده

امروز دومین روز ماه رمضان است صبح فکر می کردم چرا در دلم تغییر ماه را احساس نمی کنم چرا رمضان دیگر دلم را به وجد نمی اورد چرا تنهایی ام را نمی توانم دیکر با خدا پر کنم چرا؟

چرا در این ماه دلم شوقی نمی گیرد و پر پروازی نمیابد

وای اگر تا قدر قدری نیابم

خدایا ملتماسانه تقاضای دل کودکی ام را دارم خدایا برمن رحم کن و قدری از طراوت روحت را براین ضمیر مرده ام ببخشای

تصمیم
سفرنامه حج(1)
دلم تنگ شده
ریگ و کفش
مقام بحث
حکایت تکرار تلخ اندیشه
زیبا هوای حوصله ابری است
مصیبت سینما
[عناوین آرشیوشده]